خشونت در مدارس ، و حومه های مختلف

سوال اول 

آیا شما در سرویس کاری خود کودکان و نوجوانی که رفتار خشونت آمیز در مدرسه را گسترش می دهند،مواجه هستید؟

سوال دوم 

آیا می توان آسیب های روانی مرتبط به طور خاص با خشونت در مدرسه را شناسایی کرد؟

 

پاسخ سوال اول : 

بله مدرسه مکان مناسبی برای کودکان و نوجوانان است تا بتوانند ناراحتی یا حتی رنج های خود را ابراز کنند .بنابراین ما کودکان و به خصوص نوجوانی را که در مدرسه رفتار خشونت آمیز دارند می پذیریم،آنهایی که قطعا آرامش مدرسه،والدین و خود نوجوانان را بر هم میزنند.از این لحاظ مدرسه شریک مناسبی برای ما به حساب می آید.

پاسخ سوال دوم :

خیر،هیچ آسیب روانی که مرتبط با رفتار های خشونت آمیز باشد،وجود ندارد.خشونت نتیجه است.اغلب چندین عامل دخیل وجود دارد که به بروز خشونت و ادامه پیدا کردن آن کمک میکند.

عواملی که مرتبط با خود کودک هستند :

 مشکل جا باز کردن بین بقیه بچه ها ، عدم موفقیت در مدرسه که اغلب ریشه دار است ، بی ارادگی و نیز تاثیرات افسردگی که به شکل خشونت نسبت به خود و دیگران بروز پیدا می کند.گاهی،هرچند به ندرت، ناراحتی های روانی عمیق وسخت که یا درمان نشده اند یا اصلا مورد رسیدگی قرار نگرفته اند.

عوامل مربوط به مشکلات و ناراحتی های خانوادگی که کودک و یا نوجوان در مدرسه ،یعنی مکانی که وی با سایر نوجوانان یا بزرگسالان ملاقات می کند ابراز می کند ولی مشخصا مربوط به خود مدرسه نمی شود.

این کودکان اغلب از خانواده هایی هستند که با مشکلات متعددی اعم از مشکلات روانی،اجتماعی،فرهنگی و... روبه رو هستند.مثل برخی خانواده های مهاجری که در نبرد دائمی برای ادامه ی اقامت خود در خاک فرانسه هستند.

در نهایت پارامترهای مربوط به خود نهاد آموزشی.متاسفانه در برخی مدارس و دبیرستان های مشکل دار، مسئولین مرتب عوض می شوند و کسانی که به تازگی روی کار می آیند در برخورد با شرایط جدید یا دچار ترس می شوند یا به انزوار پناه می برند.نوجوانان نیاز دارند که حس کنند بزرگتر هامی توانند از آنها محافظت کنند و یا جلوی آنها را بگیرند و برای آنها محدودیت هایی بگذارند،حتی اگر دائما آنها را زیر نظر بگیرند. این از ویژگی های خاص همه نوجوانان است.

بنابراین خشونت در مدارس علامت هشداری است که باید تمامی پیچیدگی های آن را درک کرد.بدیهی است که وقتی خشونت ظاهر شود باید آن را متوقف کرد وگرنه خوب می دانیم که خشونت خشونت را به دنبال دارد و برای کودک یا نوجوان تبدیل به وسیله ای برای بیان مشکلاتش می شود :ناراحتی ، سوتفاهم، رنج و یا در مفهومی ساده تر میل به تهاجم به دیگری برای آزار دادن وی.

از نظر شما زمینه های اجتماعی و اقتصادی در گسترش رفتار خشونت آمیز در مدرسه چه نقشی را ایفا میکنند؟

 مدرسه در یک چارچوب خاص قرار دادشته و برامده از آن است .این مساله به این معنی می باشد که مشکلات اجتماعی،اقتصادی و نیز فرهنگی بر روی آن تاثیر میگذارند. همان طور که میدانیم هر چه قدر خانواده ی دانش آموز با مشکلات اجتماعی یا اقتصادی بیشتری دست و پنجه نرم کند نقش مدرسه در موفقیت او بیشتر خواهد شد زیرا آن چه را که مدرسه برای او فراهم نمی کند خانواده اش هم نمی توانند برایش فراهم کنند،در حالیکه در خانواده هایی که دارای  انگیزش های عقلانی متنوعی هستند،خانواده می تواند تا حد زیادی نقش موثری ایفا کند.از این رو نقشی که مدرسه در زندگی کودکان و نوجوانان خانواده های کم درآمد یا دارای مشکلات اجتماعی یا خانواده های مهاجری که برای آنها موفقیت در پروژه ی مهاجرت با موفقیت کودکانشان در مدرسه ی جمهوری فرانسه میسر می شود،بسیار مهم است.

  با این حال مساوات طلبی مدرسه فرانسوی مفهومی انتزاعی باقی   میماند.شانس موفقیت در محله های مرفه نسبت به مناطق محروم بیشتر   است و نوجوانان این موضوع را میدادند. در شورش های حومه شهری این پاییز،نوجوانان که گاهی بسیار کم سن وسال بودند،در برخی مناطق مدرسه های ابتدایی را که نماد امکان پذیری همه چیز به حساب می آیند را به آتش کشیدند.آنچه که من از حرف های کسانی که تمایل خود برای انجام این کار راابراز کرده بودند ، هرچند با این وجود که خوشبختانه آن را انجام نداده بودند  فهمیدم این بود که آنها میگفتند مدرسه گاهی برای آنها محل عشق و علاقه ای نافرجام است .این گونه ناکامی ها و برداشت های اشتباه باعث فقدان فرصت های برابر برای نوجوانان می شودو جوی را ایجاد میکند که در آن آنچه را که در حقیقت برایشان خوب است و واقعا به آن احتیاج دارند از بین ببرندودیگر نمیتوانند آن را بدست آورند.

 نظر شما راجع به کارهای اخیری که موسسه ی ملی بهداشت و تحقیقات پزشکی فرانسه در خصوص شناسایی زودهنگام آسیب های رفتاری نوجوانان بزهکار انجام داده است چیست؟

کارهای این موسسه یک فراتحلیل از مطالعات اخیری است که بر عواملی که امکان ارائه ی سریع ترین پیش بینی ممکن رفتارهای مجرمانه را میسر می کنند صورت گرفته است.این گزارش کاملا آماری است و بر پایه ی مطالعات آنگلوساکسن صورت گرفته است که به توصیف کردن بسنده کرده و به دنبال راهی برای درمان کردن نیستند.آنها بر مبنای تحلیل غیر جامع بر مبنای اطلاعاتی که قبلا جمع آوری شده چند توصیه ارائه داده اند که در شرایط سیاسی امروزه اعتراض هایی را به دنبال داشته است.در واقع وقتی ما پیش بینی هایی را در مورد پرورش کودکان داریم،باید بسیار مراقب باشیم زیرا همانطور که خود میدانیم و مطالعات نیز بخوبی نشان داده اند،تکامل کودک قبل از هرچیز به توانایی درک شخصی ما از آنچه کودک با رفتارهایش بیان میکند،بستگی دارد.

فهمیدن آنچه کودکان و والدین نیاز دارند و در صورت نیاز پیشنهاد درمانی ساده،سریع و متناسبی بدهیم چراکه برخی علائم به محض اینکه از آنها آگاه شویم عقب نشینی می کنند .از طرفی باید در مهدکودک و مدارس ابتدایی با دقت کار کنیم و حواسمان به حمایت اجتماعی کودکان، حمایت قضایی از جوانان و نیز تمامی نقش آفرینان باشد.بنابراین آیا می توان امیدوار بود؟ آیا ممکن است که کودکان در خانواده هایشان حس خوبی داشته باشند و از یادگیری در مدرسه لذت ببرند؟ با این حال در حال حاضر لیست انتظارات در بخش روانپزشکی کودکان و نوجوانان طولانی است و ابزار و راه های ما برای رسیدگی و درمان بسیار کم و ناکافی است.این متسفانه  همان مشکلی است که در سن سن دنیس با آن دست و پنجه نرم می کنم و همین مساله است که متختصصان و نیز جامعه را عصبانی میکند.اگر ما برای کودکی که در مدرسه رفتار خشونت آمیزی دارد و نیاز به مراقبت روانی دارد،با مراکز درمانی تماس بگیریم وشما او را در لیست انتظارات برای ۶ ماه یا حتی ۱ سال دیگر قرار دهید، یا او را به سمت خشونت بیشتر روانه خواهید کرد یا او را به حاشیه خواهید راند.

منبع : یادداشت های  از مترجمین

 

لازم به یادآوری است که مساله ی تعرض به  یک دانش آموز دختر 16 ساله در یکی از مدارس خصوصی فرانسه در حدود دو ماه پیش صحنه ی آموزشی این کشور را به لرزه در آورده است. همین الان هم پرونده ی این مساله در جریان بوده و قرار است در طول هفته ی جاری از 509 نفر دانش آموز پسر و کارکنان مرد که در روز وقوع حادثه در مدرسه حضور داشته اند آزمایش DNAبه عمل بیاید.

 

منبع : مجله ی علوم انسانی فرانسه ، منتشر شده در تاریخ 02/05/2013